સ્વયંભગવાનનો સ્પર્શ જેને થાય છે, તે વસ્તુ, પદાર્થ, વ્યક્તિ આપોઆપ જ પવિત્ર બની જાય છે અને આ વાતમાં કોઈ અપવાદ (એક્સેપ્શન) નથી.

’આ સ્વયંભગવાન પ્રેમાળ અને કૃપાળુ છે’ એવો દ્રઢ વિશ્વાસ રાખીને જ જાપ કરો, તેમની પ્રતિમાનું પૂંજન કરો, તેમની પાદુકાનું અર્ચન કરો, તેમનાં ચરણો તરફ નિહાળતા રહો, તેમનાં મુખ તરફ જોતાં જોતાં તેમની સુંદરતાનું પાન કરતા રહો, તેમની મૂર્તિને અર્થાત અર્ચનવિગ્રહને "જીવિત ભગવાન’ માનીને સર્વ પ્રકારે સેવા કરો અને માત્ર તેમને ગમે છે, એટલે વાસ્તવિક આવશ્યકતામંદ શ્રદ્ધાવાનોની સહાયતા કરો,

આ પણ ભક્તિભાવ ચૈતન્ય જ છે.

’આ સ્વયંભગવાન, દેવાધિદેવ, ત્ર્યંબકરાજ જ અનંતકોટી બ્રહ્માંડોનાં અને એટલે મારુ પણ પાલન કરનાર અને ઉદ્ધારક છે’ આ વાત પ્રતિદિન પોતાના મનને કહેતા રહો; કારણ કે મન ચંચળ હોય છે, તેને પ્રતિદિન કહેતા રહેવુ જરુરી હોય છે.

’આ સ્વયંભગવાન દેવાધિદેવ પ્રેમસ્વરુપ, નિત્યતૃપ્ત, સર્વજ્ઞ, સર્વગામી અને સર્વસમર્થ છે’ આ વાતનો અનુભવ ભક્તિભાવ ચૈતન્યમાં જ થાય છે.

સ્વયંભગવાન ત્રિવિક્રમને પ્રેમ કરવા સમાન બીજી કોઈ પવિત્ર વાત નથી.

લાખો સેવાઓ કરી, મોટા મોટા કાર્યોનું નિર્માણ કર્યુ, સમાજમાં લોકપ્રિય રહેનારા બધા નિયમોનું ઉત્કૃષ્ટાથી પાલન કર્યુ; પરંતુ તેમને પ્રેમ કર્યો નહિં, તેમની સેવા કરી નહિં, તો આ બધા કર્મો પીડાદાયક જ સાબિત થાય છે.

ભક્તોનો સાદ તત્કાલ (એ જ ક્ષણે) સાંભળીને, એ જ ક્ષણે કાર્યરત થનારા સમર્થસેતુ આ એક જ છે.

આ દેવાધિદેવ બહુ જ સરળ, આસાન, સહજતાથી વિચરણ કરનાર, રોફ ન દેખાડનારા, પોતાની મહાનતાનું પ્રદર્શન ન કરનારા અને પોતે કરેલા ઉપકારોનું બીજાને સ્મરણ સુદ્ધા ન કરાવનારા અને માત્ર કંઈ પણ કહ્યા વગર પ્રેમ કરતા રહેનારા છે;

અને તેથી આપણે તેમની સાથે વાત કરવી જોઈએ - વારંવાર, જ્યારે આપણે ઈચ્છીએ ત્યારે, જ્યાં આપણે ઈચ્છીએ ત્યાં, અહીં સુધી કે તેમની પ્રતિમા સામે ના હોવા છતાં પણ, કોઈપણ કારણ વગર પણ,

મનોમન વાતો કરો - તેમની પ્રતિમાની સમક્ષ મુખેથી વાત કરો -  એકાંતમાં વાતો કરો - પરંતુ વાતો કરતા રહો. કારણ કે પોતાના ભક્તોનાં શબ્દો સાંભળવા તેમને બહુ ગમે છે.

શ્રદ્ધાવાનોની ભક્તિભરી વાતો આ દેવાધિદેવના કાનોને સર્વોત્તમ અને સર્વોત્કૃષ્ટ અમૃતથી પણ મધુર પ્રતીત થાય છે.

’હે દેવાધિદેવા ! હે સ્વયંભગવાન ! હે મારા ભગવાન ! હું તમને પ્રેમ કરુ છું, મારી નિષ્ઠા તમારા ચરણોમાં છે’ આ વાત ઉચ્ચારતાં આપોઆપ શ્રદ્ધાવાનનાં જીવનની અનેક બાબતો અને પાપ દૂર થતા રહે છે.

’સ્વયંભગવાન મને પ્રેમ કરે છે કે નહિં’ એવો વિચાર કરવો એ જ સૌથી મોટુ પાપ છે.

संदर्भ : दैनिक प्रत्यक्ष तुलसीपत्र १५७७

भक्तीभाव चैतन्य विस्तृत