भक्तिभाव चैतन्याचे सारे आभाळ पांघरून

घन चैतन्याचे घन जाते न्हाऊनिया मन

भक्तिभाव चैतन्याचे सारे आभाळ पांघरून ||

त्याचे शब्द तेच मोती

देह भिजतो कृपेने

अतरंग मोहरते

त्याच्या एक एका थेंबाने

आली सुखाची सावली, सरले दुःखाचे ऊन || 1||

भक्तिभाव चैतन्याचे सारे आभाळ पांघरून||

आता राहिले न मन

त्याचे जाहले चित्त

बापू सोबतीस राहे

तेच धन तेच वित्त

तुझ्या पंखात राहू दे कधी सरो ना हे ऋण ||2||

भक्तिभाव चैतन्याचे सारे आभाळ पांघरून||

घन बरसती असे

त्यात नाहते प्रारब्ध

कुठे मोजतो हा पाप

माय बाप अनिरुद्ध

ओंजळ भरली सुखाने, त्यात आनंदाचे क्षण ||3||

भक्तिभाव चैतन्याचे सारे आभाळ पांघरून ||

घन चैतन्याचे घन जाते न्हाऊनिया मन

भक्तिभाव चैतन्याचे सारे आभाळ पांघरून||

भक्तिभाव चैतन्याचे सारे आभाळ पांघरून – संतोषसिंह राणे